พรุ่งนี้ยังมีน้ำ ? / ธีรภาพ โลหิตกุล

ปัญหาน้ำเป็นปัญหาใหญ่ของประเทศไทย ซึ่งเป็นสิ่งที่ทุกคน ทุกหน่วยงานจะต้องเร่งช่วยกันแก้ปัญหาอย่างรีบด่วน โดยเฉพาะปัญหาภัยแล้ง สังเกตได้จาก ซากเก่าของวัดวังก์วิเวการาม อำเภอสังขละบุรี จังหวัดกาญจนบุรี ที่ถูกน้ำท่วมเมื่อมีการสร้างเขื่อนศรีนครินทร์ ส่งผลให้โบสถ์ทั้งหลังจมอยู่ใต้น้ำ มีเพียงส่วนยอดของหลังคาหอระฆังที่โผล่พ้นน้ำ แต่ในปลายเดือนมกราคาที่ผ่านมา ภาพที่เห็นคือโบสถ์ทั้งหลังผุดขึ้นมา เหตุเพราะน้ำในอ่างเก็บน้ำเหนือเขื่อนแล้งหนัก หนักขนาดที่เห็นแม้กระทั่งบันไดทางขึ้นโบสถ์ และผลกระทบจากภัยแล้งนี้ส่งผลถึงแวดวงการเกษตร ชาวสวนผลไม้แถวระยอง จันทบรุ ตราด (มีต่อ)

ต้องซื้อน้ำเป็นหมื่นเป็นแสนเพื่อพยุงต้นทุเรียน มังคุด น้อยหน่า ไม่ให้ล่มสลาย ผลกระทบนี้ส่งผลถึงคนกรุงเทพฯ ที่ต้องเสียค่าน้ำประปาแพงขึ้น เพราะกระบวนการผลิตน้ำประปานั้นต้องใช้ต้นทุนสูง โดยเฉพาะในเงื่อนไขที่ต้องทำน้ำเสียให้เป็นน้ำดี เนื่องจากน้ำประปาจากก๊อกที่ใช้กันทุกวันนี้ ล้วนคืออดีตน้ำเน่าที่มาผ่านการบำบัดให้กลายเป็นน้ำดีทั้งสิ้น คนไทยเราถึงขนาดต้องนำน้ำเน่ามาทำเป็นน้ำดีแล้ว แต่คนไทยเราก็ยังใช้น้ำกันอย่างฟุ่มเฟือย (มีต่อ)

รวมทั้งระบบท่อน้ำของไทยก็ยังเป็นท่อรวม หมายถึง ทั้งน้ำเสียจากห้องน้ำ จากครัว กับน้ำดีเช่นน้ำฝนจากฟ้า ล้วนไหลลงท่อน้ำทิ้งอย่างน่าเสียดาย ซึ่งหากคนไทยรู้จักเก็บน้ำฝนใส่ตุ่มไว้ใช้ ก็จะทำให้ทุ่นค่าน้ำประปาไปได้บ้าง แต่พอยุคสมัยเปลี่ยนไปการเก็บน้ำใส่ตุ่มก็ดูจะไม่มีใครทำกันแล้ว วันนี้จึงถึงเวลาแล้วที่คนไทยทุกคนควรตระหนักถึงความสำคัญของปัญหานี้ และร่วมมือกันแก้ไข เพื่อวันข้างหน้าจะได้มีน้ำกิน น้ำใช้ ตลอดไป