อิทธิพลของความชื้นและอุณหภูมิต่อโปรตีนที่ผ่านการทำแห้งแบบเยือกแข็ง / ทรงศิลป์ พจน์ชนะภัย, ณัฏฐา เลาหกุลจิตต์, อรพิน เกิดชูชื่น

By: ทรงศิลป์ พจน์ชนะภัยContributor(s): ณัฏฐา เลาหกุลจิตต์ | อรพิน เกิดชูชื่นCall Number: INDEX Material type: ArticleArticleSubject(s): อุตสาหกรรมอาหาร | โปรตีน In: อาหาร ปีที่ 31 ฉบับที่ 3 (กรกฎาคม - กันยายน 2544) หน้า 157-165Summary: ปริมาณน้ำและอุณหภูมิเป็นปัจจัยสำคัญต่อการย่อยสลายของโปรตีนในสภาวะของแข็ง ซึ่งกลไกมีหลายวิถีทางทั้งทางเคมีและกายภาพ โดยที่กลไกทางเคมีนั้นโมเลกุลของโปรตีนเกิดปฏิกิริยาต่างๆ เช่น การเกิดพันธะหรือการแตกพันธะได้แก่ Proteolysis Deamidation และ B-elimination ส่วนกลไกทางกายภาพได้แก่ การเสียสภาพทางธรรมชาติ การรวมตัวเป็นกลุ่มก้อน และการละลาย (มีต่อ)Summary: ถ้าโปรตีนที่ผ่านการทำแห้งแบบเยือกแข็งเกิดปฏิกิริยาต่างๆ ดังกล่าวข้างต้นเป็นผลทำให้โปรตีนเกิดการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติและการทำงาน ซึ่งมีความสำคัญในกระบวนการแปรรูปอาหาร ปฏิกิริยาการย่อยสลายส่วนใหญ่จะเกิดที่ชั้นโมโนน้อยมาก เนื่องจากปริมาณน้ำไม่เพียงพอและ dynamic activity ของโปรตีนมีจำกัด อย่างไรก็ตามอัตราการย่อยสลายจะเพิ่มมากขึ้น (มีต่อ)Summary: ถ้าโปรตีนมีการดูดน้ำเกินกว่าประมาณน้ำในชั้นโมโน การที่อัตราการย่อยสลายเพิ่มมากขึ้นเนื่องจากโครงสร้างของโปรตีนมีความยืดหยุ่นและน้ำจับกับตัวถูกละลายน้อยมาก นอกจากนี้อุณหภูมิจะชักนำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งทางเคมีและกายภาพ โดยไปรบกวนสมดุลของแรงที่ยึดระหว่างโมเลกุลของโปรตีน ดังนั้นโมเลกุลของโปรตีนที่อัดกันแน่นจะยอมให้โมเลกุลของน้ำแทรกผ่านและไปกระตุ้นปฏิกิริยาเคมีโดยมีพลังงานจลน์ต่ำมาก
Star ratings
    Average rating: 0.0 (0 votes)
No physical items for this record

ปริมาณน้ำและอุณหภูมิเป็นปัจจัยสำคัญต่อการย่อยสลายของโปรตีนในสภาวะของแข็ง ซึ่งกลไกมีหลายวิถีทางทั้งทางเคมีและกายภาพ โดยที่กลไกทางเคมีนั้นโมเลกุลของโปรตีนเกิดปฏิกิริยาต่างๆ เช่น การเกิดพันธะหรือการแตกพันธะได้แก่ Proteolysis Deamidation และ B-elimination ส่วนกลไกทางกายภาพได้แก่ การเสียสภาพทางธรรมชาติ การรวมตัวเป็นกลุ่มก้อน และการละลาย (มีต่อ)

ถ้าโปรตีนที่ผ่านการทำแห้งแบบเยือกแข็งเกิดปฏิกิริยาต่างๆ ดังกล่าวข้างต้นเป็นผลทำให้โปรตีนเกิดการเปลี่ยนแปลงคุณสมบัติและการทำงาน ซึ่งมีความสำคัญในกระบวนการแปรรูปอาหาร ปฏิกิริยาการย่อยสลายส่วนใหญ่จะเกิดที่ชั้นโมโนน้อยมาก เนื่องจากปริมาณน้ำไม่เพียงพอและ dynamic activity ของโปรตีนมีจำกัด อย่างไรก็ตามอัตราการย่อยสลายจะเพิ่มมากขึ้น (มีต่อ)

ถ้าโปรตีนมีการดูดน้ำเกินกว่าประมาณน้ำในชั้นโมโน การที่อัตราการย่อยสลายเพิ่มมากขึ้นเนื่องจากโครงสร้างของโปรตีนมีความยืดหยุ่นและน้ำจับกับตัวถูกละลายน้อยมาก นอกจากนี้อุณหภูมิจะชักนำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงทั้งทางเคมีและกายภาพ โดยไปรบกวนสมดุลของแรงที่ยึดระหว่างโมเลกุลของโปรตีน ดังนั้นโมเลกุลของโปรตีนที่อัดกันแน่นจะยอมให้โมเลกุลของน้ำแทรกผ่านและไปกระตุ้นปฏิกิริยาเคมีโดยมีพลังงานจลน์ต่ำมาก