น้ำยาล้างถ้วยชามกับสุขภาพ / จารุวรรณ์ ศิริพรรณพร

น้ำยาล้างจาน หมายถึง ผลิตภัณฑ์ของเหลวที่ประกอบด้วยสารลดแรงตึงผิว ใช้สำหรับทำความสะอาดจาน ถ้วย ชาม และ/หรือเครื่องใช้ในครัวเรือนอื่นๆ มีลักษณะเป็นของเหลวเนื้อเดียวกัน ไม่มีสิ่งแปลกปลอมปรากฏ อาจมีสารแต่งกลิ่น สารปรับความหนืด สารเพิ่มหรือลดฟองสารช่วยในการละลาย สารกันเสีย สารช่วยให้ทึบแสง และสารแต่งสี ซึ่งเป็นสีที่กระทรวงสาธารณสุขอนุญาตให้ใช้ได้ในเครื่องสำอาง สารลดแรงตึงผิว มีโมเลกุลใหญ่ประกอบด้วยไฮโดรฟิลิค คือกลุ่มชอบน้ำ (มีต่อ)

และไฮโดรโฟบิค ซี่งไม่ชอบน้ำ สารทำหน้าที่ลดแรงตึงผิวมีด้วยกัน 2 ประเภทคือ สารเคมี และสารสกัดจากธรรมชาติ สารเคมีที่กำหนดให้มีได้นั้น คือ สารเคมีประเภทแอนอิออนิก, นอนอิออนิกหรือแอมโฟเทอริก ประเภทใดประเภทหนึ่ง ปริมาณสารลดแรงตึงผิวที่กำหนด ต้องไม่น้อยกว่าร้อยละ 12 โดยน้ำหนักและควรมีค่าความเป็นกรด-ด่าง อยู่ระหว่าง 5.0 ถึง 7.5 ในน้ำยาล้างถ้วยชามที่มีความเข้มข้นร้อยละ 1 โดยน้ำหนัก นอกจากนี้ต้องไม่มีสิ่งปลอมแปลงปรากฏ (มีต่อ)

สิ่งปลอมแปลงเหล่านี้อาจติดมากับวัตถุดิบที่ใช้ในการผลิต จากกระบวนการผลิตหรือจากสิ่งแวดล้อม ซึ่งอาจได้แก่ สารโลหะ เช่น ตะกั่ว,ปรอท,แคดเมียม,สารหนูหรืออาร์เซนิค และฟลวง ความเป็นพิษต่อร่างกายอาจเนื่องมาจากการตกค้างของน้ำยาล้างจานที่ล้างออกไม่หมด สารตกค้างดังกล่าวก่อให้เกิดอาการของโรคต่างๆ กัน ซึ่งแต่ละอาการล้วนเป็นอันตรายต่อสุขภาพทั้งสิ้น