น้ำ : การดำรงอยู่ของสังคมไทย / บุญเรือง ศรีเหรัญ

ในปัจจุบันประเทศไทย มีความต้องการใช้น้ำ เพื่อกิจกรรมต่างๆประมาณ 77,000 ล้านลูกบาศก์เมตรต่อปี โดยใช้น้ำดั้งนี้ น้ำเพื่อการเกษตรประมาณ 46,000 ล้านลูกบาศก์เมตร น้ำเพื่อการอุปโภคบริโภค ประมาณ 1,000 ล้านลูกบาศก์เมตร น้ำเพื่อการผลิต (มีต่อ)

ไฟฟ้าประมาณ 30,000 ล้านลูกบาศก์เมตร จากภาพรวมของการ ใช้น้ำในประเทศไทย พบว่ามีปัญหาเกี่ยวกับการใช้น้ำเพื่อกิจกรรมต่างๆ อันเป็นผลมาจากเหตุปัจจัยหลายอย่าง เช่นการเพิ่มของประชากร การพัฒนาประเทศไทยปัญหาความแห้งแล้ง การทำนาปรัง การผลิตไฟฟ้า (มีต่อ)

ปัญหาศักยภาพในการพัฒนาลุ่มน้ำ ปัญหาด้านการจัดการบริหารสถานการณ์การใช้น้ำของประเทศไทย ปัญหาการวางแผนในแนวนโยบายในที่เกี่ยวกับเอกภาพการบริหารขอบข่ายของการบริหาร ปัจจุบันการจัดสรรทรัพยากรน้ำ โดยองค์กรหน่วยงานที่ทำหน้าที่ กำกับนโยบาย (มีต่อ)

และประสานงาน การบริหาร กับหน่วยปฏิบัติอื่นๆ ยังไม่สามารถบริหารกิจกรรมต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับทรัพยากรน้ำได้อย่างเต็มประสิทธิภาพ ทั้งนี้เป็นผลสืบเนื่องมาจาก ขาดความชัดเจนใน การบริหารและการจัดการ ปัญหาขาดแผนในการพัฒนาทรัพยากรน้ำในระยะยาว (มีต่อ)

ปัญหาเกี่ยวกับกฎหมายน้ำของไทย มีหลากหลายวัตถุประสงค์ แต่กฎหมาย ที่เกี่ยวข้องกับการใช้ทรัพยากรน้ำ โดยตรงยังไม่มี ทำให้ประชาชนใช้ได้อย่างเสรี จากสภาพปัญหาและวิกฤตการณ์ จนการจัดสรรทรัพยากรน้ำ พอจะมีแนวทางแก้ปัญหาดั้งกล่าวคือ การหาแหล่งน้ำถาวร (มีต่อ)

การพัฒนาแหล่งน้ำธรรมชาติ รณรงค์ให้ราษฎร มีส่วนร่วมในการดูแลและรักษาป่าไม้ บริเวณต้นน้ำ จัดตั้งคณะกรรมการทรัพยากรน้ำแห่งชาติ เป็นคณะกรรมการถาวร และมีกฎหมายรองรับการปฎิบัติหน้าที่ มีแผนรวมในการพัฒนาทรัพยากรน้ำ ควรมีการแก้ระบบกฎหมายน้ำ (มีต่อ)

ให้มีการทันยุคทันสมัยมากกว่าเดิม ควรมีกฎหมายแม่บท ควรเพิ่มโทษผู้กระทำความผิด ที่เกี่ยวกับน้ำให้หนักกว่าในปัจจุบัน ควรมีองค์กรทำหน้าที่ ควบคุมดูแลเกี่ยวกับการอนุรักษ์ และใช้ทรัพยากรน้ำ ควรเพิ่มประสิทธิภาพการใช้น้ำ