เพียงเมื่อบางสิ่งหายไป / อารมณ์ เคนหล้า

เขื่อนปากมูล เป็นเขื่อนที่สร้างขึ้นมาด้วยวิวัฒนาการโดยใช้ประดิษฐกรรมช่วยสร้างสภาพแวดล้อมให้คงสภาพเดิม บันไดปลาโจน เป็นสิ่งที่ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยม แต่เป็นที่น่าเสียดายที่ทางการไฟฟ้าฝ่ายผลิตแห่งประเทศไทย ได้เหมือนสร้างภาพให้คนเข้าใจผิด ที่จริงแล้ววิถีชีวิตสิ่งมีชีวิตในแม่น้ำมูลต้องประสบภัยพิบัติตั้งแต่การเริ่มสร้างเขื่อนแล้ว ผลที่ตาม (มีต่อ)

มามีมากมาย กล่าวคือ แก่งที่ใช้เป็นแหล่งหาปลาของชาวบ้านได้ถูกทำลาย แหล่งน้ำมีเศษหินมากมายจนไม่สามารถหาปลาได้อีก สภาพชีวิตความเป็นอยู่ของชาวบ้านต้องกระจัดกระจายหนีเข้าหางานในเมืองหลวง นั่นคือสัญญาณที่บอกว่า แม่น้ำมูลได้ถูกปิดกั้นแล้ว และวัฒนธรรมปลาริมแม่น้ำมูลกำลังล่มสลาย ปลานานาพันธุ์ก็ลด (มีต่อ)

จำนวนลง และหายไปในที่สุดจนแทบจะไม่มีเหลือให้ทำการประมง ชาวบ้านต่างแยกย้ายทำอาชีพอื่นเพื่อหาเลี้ยงชีพแทนการทำประมง แต่เมื่อมีข่าวการเปิดประตูกั้นน้ำในช่วงหน้าฝนก็ทำให้ชาวบ้านตื่นตัวมากขึ้น เพราะวิถีชีวิตของเขากำลังจะกลับมา แต่คงไม่เหมือนทุกประการ ชาวบ้านต่างเรียกร้องให้ทาง กฟผ. เปิดเขื่อนให้ (มีต่อ)

นานหรือตลอดไปเพื่อที่จะได้ทำให้ปลากระโจนขึ้นมาวางไข่ในแมน้ำมูล เพื่อคืนสภาพแม่น้ำสายประวัติศาสตร์ของชาวบ้านให้กลับมา การต่อสู้ของชาวบ้านกว่า 10ปีที่ผ่านมา ทำให้พวกชาวบ้านลำบาก เผชิญชะตากรรมโดยไม่มีใครให้ความช่วยเหลือ ทำให้ชาวบ้านต้องออก (มีต่อ)

เรียกร้องความเป็นธรรม โดยรวมตัวเป็นสมัญชาร้องเรียนกับรัฐบาล แต่รัฐบาลก็ไม่เหลียวแลที่จะแก้ปัญหา ถึงวันนี้การยอมปล่อยให้สายน้ำมูลได้รินไหลอย่างอิสระ อาจทำให้ทุกข์ของชาวบ้านที่นานมากว่า 10 ปี ให้ค่อยๆ จางหายไปบ้างซึ่งก็ต้องรอดูผลที่จะปรากฎขึ้นต่อไป