000			03250nab a22002057a 4500
008			231116b2023 |||q|||| |||| 00| 0 tha d
012			_aJournal
040			_aPBRU
090			_aINDEX
100	0		_aกิติรัตน์ สุวรรณรงค์ _948578
245	1	0	_aปัจจัยทำนายพฤติกรรมข่มเหงรังแกผู้อื่นในเด็กวัยเรียนตอนปลาย _cกิติรัตน์ สุวรรณรงค์, ยุนี พงศ์จตุรวิทย์ และ นุจรี ไชยมงคล
520			_aการข่มเหงรังแก หรือ การกลั่นแกล้ง คือ การใช้กำลัง, การข่มขู่, การล้อเลียนให้เจ็บปวด, หรือการคุกคาม โดยผู้กระทำมีเป้าหมายเพื่อ กระทำทารุณ, ครอบงำ, หรือขู่ผู้ถูกกระทำให้ยอมจำนน พฤติกรรมเช่นนี้มักเกิดขึ้นซ้ำๆ เป็นกิจวัตร การข่มเหงรังแกกับความขัดแย้งอื่นๆ มีความแตกต่างสำคัญอยู่ที่การที่ฝ่ายหนึ่งมีอำนาจเหนือกว่าอีกฝ่ายหนึ่ง ไม่ว่าจะเป็นอำนาจทางกายภาพหรืออำนาจทางสังคม และไม่ว่าจะเป็นอำนาจที่มีอยู่จริงหรือเป็นอำนาจที่มีเฉพาะในความรับรู้ของผู้กระทำและคนอื่นๆ ก็ตามกล่าวอีกอย่างคือ การข่มเหงรังแกเป็นพฤติกรรมก้าวร้าวชนิดหนึ่ง มีลักษณะเฉพาะคือต้องมีองค์ประกอบ 3 ข้อ ได้แก่ มีเจตนาก้าวร้าว, เกิดขึ้นระหว่างคู่ขัดแย้งที่ฝ่ายกระทำมีอำนาจเหนือกว่า, และมีการทำซ้ำๆ ต่อเนื่องเป็นระยะเวลาหนึ่ง
650		4	_aพฤติกรรมข่มเหงรังแก _948579
700	0		_aยุนี พงศ์จตุรวิทย์ _924692
700	0		_aนุจรี ไชยมงคล _924693
773	0		_gปีที่ 30 ฉบับที่ 4 (ตุลาคม-ธันวาคม 2565) หน้า 13-25 _tคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา _x0858-4338
856	4		_3บทความฉบับเต็มภาษาไทย _uhttps://he02.tci-thaijo.org/index.php/Nubuu/article/view/258011/177637
910			_a20231116
942			_cSERIALS
999			_c26756 _d26756